Chociaż statystyki dotyczące otyłości w rozwiniętych krajach pokazują niepokojący trend wzrostowy, dążenie do posiadania idealnie smukłej sylwetki nie maleje. Wydaje się, że atrakcyjny wygląd często staje się kluczowym elementem osiągnięcia sukcesu zawodowego. Inicjatywa „body positive” próbuje zapobiegać temu fenomenowi, niemniej jednak, w wielu dziedzinach życia, atrakcyjność fizyczna nadal jest cenionym atutem. Tym samym, stale pojawiają się nowatorskie propozycje dietetyczne, które mają na celu efektywną utratę kilogramów. W tym kontekście, warto przyjrzeć się bliżej diecie ketogenicznej, analizując jej pozytywy i potencjalne niebezpieczeństwa.
Dieta ketogeniczna to system żywieniowy, który koncentruje się na spożywaniu ogromnych ilości tłuszczów (75-90% zapotrzebowania energetycznego), umiarkowanej porcji białka (10%) oraz minimalnej dawki węglowodanów (3%). Bazuje ona na trzech solidnych posiłkach dziennie, które muszą być adekwatnie zbilansowane zgodnie z podanymi wyżej proporcjami. Diety tego typu zdobyły znaczne uznanie, szczególnie wśród osób pragnących osiągnąć idealną sylwetkę.
Wysoko-tłuszczowe i nisko-węglowodanowe diety przynoszą korzyści metaboliczne, które prowadzą do utraty masy ciała. To właśnie ten aspekt przyciąga uwagę społeczeństw zmierzających z problemem nadwagi i otyłości (R. Nazurewicz, 2007). Dodatkowo, dieta ketogeniczna cieszy się powodzeniem ze względu na brak dyskomfortu, często towarzyszącego dietom redukcyjnym. Chociaż początkowy etap adaptacji do takiego sposobu odżywiania bywa trudny, wielu ludzi zgłasza znaczną poprawę swojego samopoczucia.
Ketogeniczna dieta jest ceniona za swoje smakowite dania, zwłaszcza przez osoby, które miały do czynienia z różnymi restrykcyjnymi planami dietetycznymi. Często postrzegana jest jako bezpieczna dla osób zmagających się z cukrzycą. Jej pozytywny wpływ obserwuje się również w leczeniu takich schorzeń jak zespół Retta, zespół Draveta, padaczka miokloniczno-astatyczna czy stwardnienie guzowate (J. Kudła, B. Wanot, C. Michalski, 2020).
Do negatywnych aspektów diety ketogenicznej należy zaliczyć fakt, że poczucie głodu jest tłumione przez intensywną pracę hormonów odpowiadających za motorykę układu pokarmowego. Długotrwale nasilona sekrecja cholecystokinino-pankreozyminy może prowadzić do uruchomienia mechanizmu kontroli spożycia pokarmu, który jest typowy dla anoreksji.